Zaburzenia snu należą do jednych z najczęstszych w praktyce psychiatrycznej. Nieprawidłowy sen jest przejawem wielu zaburzeń psychicznych. Może też być zaburzeniem całkowicie niezależnym od innych chorób. Wyróżnia się kilka podstawowych typów tych dysfunkcji:
– Bezsenność – niedostateczna ilość i/lub jakość snu w ciągu nocy, której towarzyszy w ciągu dnia złe samopoczucie, senność i zmęczenie, obniżenie nastroju, zniechęcenie. Na okresową bezsenność cierpi 20-30% dorosłej populacji.
– Nadmierna senność (hipersomnia) – senność nie ustępuje po śnie i/lub pojawia się podczas angażującej aktywności.
– Parasomnie – niepożądane zjawiska (najczęściej ruchowe), pojawiające się najczęściej w momencie przejścia między stanem snu i czuwania.
– Lęki nocne – nagłemu wybudzeniu towarzyszy silne uczucie lęku, przyspieszenie akcji serca, przyspieszenie oddechu, nadmierne pocenie się.
– Koszmary senne – to przerażające marzenia senne, występujące najczęściej w drugiej części nocy. Pacjenci dobrze pamiętają treść żywych i przerażających marzeń sennych.
– Somnambulizm (potocznie określany, jako lunatyzm) – nawracające epizody aktywności ruchowej obecne w trakcie snu, którym nie towarzyszy powrót do świadomości. Aktywność podczas epizodu może ograniczać się do siadania w łóżku lub może być złożona (ubieranie się, przygotowywanie posiłku, wychodzenie z domu itd.).